Ağrı da yurdun bir parçasıymış; eskiden iller listesinde bir isimdi oysa...
Burda yaşayan insanlar varmış. Uyur, uyanır, yemek yer, ağlar, sevdiklerini kaybedermiş. Doğuyla batı ne kadar ayNıymış; bilmeyene ayRımcılık ne bitmeyen bir moda oysa... "Okuyarak öğrenir, severek anlarsın" diyordu düşünür. Sevmek için yakın da olmak gerekiyormuş oysa.. Uzaktan anlayamayabilirmiş insan.
Hemfikir olmak zorunda değiliz.Ama burda yaşıyoruz, bu coğrafyada doyuyoruz. Burda uyuyoruz, burda yeni güne başlıyoruz. Daha sevdiklerimizin üzerindeyken güneş, biz karanlığa ışık yakıyoruz burda. Sevdiklerimize telefonda sesimizle yakın olurken, gözümüzle görüp elimizle dokunabildiğimiz insanlara uzak oluyoruz. Anlamıyor, anlatamıyoruz.
Bugün Patnoslu bir müdür "Bu benim bayrağım" dedi ay-yıldızlı bayrağımızı işaret edip. Geçen haftaysa bir öğrenci "Bana ne Atatürk'ten" diye başlayıp Türkleri sevmediğini söyledi. Yüzümü birine dönerken diğerine sırtımı dönmemenin bir yolunu arıyorum iki farklı yöndeki bu iki insanı da anlamak için; "bölünürsün" diyor dinlediğim sesler.Bölünmeden de bir yolu olabilmeli oysa..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder